Αλανάκια μου καλησπέρα.
Ξεκινάω λοιπόν αυτό το blog για την ώρα μόνος μου, σύντομα όμως παρέα με καλά φιλαράκια ελπίζοντας πως δε θα μας διαβάζουν μόνο οι μανάδες μας κι αυτές από υποχρέωση.
Το πρώτο θέμα μας λοιπόν, δε θα μπορούσε να είναι άλλο από το δράμα εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων που αναγκάζονται να ξεσπιτωθούν, να περπατήσουν χιλιόμετρα, ν' αντιμετωπίσουν δουλέμπορους, παγωμένες θάλασσες, μαυραγορίτες που καμώνονται για νόμπελ ειρήνης κι όσοι απ' αυτούς επιβιώσουν να καταλήξουν στην αγκαλιά της Ευρώπης. Μιας Ευρώπης που σε αγαστή συνεργασία με τη χώρα της ελευθερίας τις Η.Π.Α. από τη μία έσπειραν τη φωτιά που έκαψε τα σπίτια τους, αναγκάζοντας τους να φύγουν τρέχοντας να σωθούν παίρνοντας μαζί τους τα λιγοστά υπάρχοντα που μπορούν να κουβαλήσουν κια από την άλλη αποφασίζει καταστρατηγώντας κάθε έννοια διεθνούς δικαίου την κατάσχεση αυτών των λίγων υπαρχόντων. Πρακτικές που θα ζήλευε κι ο ίδιος ο Χίτλερ.
Το χειρότερο όλων όμως για να ρίξουμε και μια ματιά στη δικιά μας καμπούρα είναι πως υπάρχει δίπλα μας κόσμος που πιστεύει πως αυτή η Ευρώπη, η Ευρώπη φονιάς, η Ευρώπη εκκολαπτήριο του ναζισμού στη χειρότερή του μορφή, είναι η Ευρώπη στην οποία, πρέπει να γατζωθούμε με κάθε θυσία. Πολύ φοβάμαι πως αν αύριο τους τεθεί το δίλημμα Ευρώπη με Αιγαίο γεμάτο πτώματα ή αλληλεγγύη κι ανθρωπιά εκτός αυτής, η απάντησή τους θα είναι αβίαστη και φυσικά Ευρώπη πάση θυσία.
Για ποια Ευρώπη μας μιλούν όμως; Τι σχέση έχει ο διαφωτισμός με το μεσαίωνα που έχουμε ξεκινήσει ήδη να ζούμε; Γιατί από το μεσαίωνα έχουμε να ζήσουμε τέτοια στοχοποίηση του μέσου ανθρώπου και των ελευθεριών του. Από το μεσαίωνα έχουμε να ζήσουμε (όχι εμείς βέβαια,αλλά οι πρόγονοί μας) τέτοια στοχοποίηση της τέχνης. Γιατί η τέχνη είναι και οφείλει να είναι ανατρεπτική. Ο άνθρωπος ο ίδιος οφείλει να είναι ανατρεπτικός. Ότι έχει πετύχει ο άνθρωπος εδώ και κάποιες χιλιάδες χρόνια οφείλεται σε ανατροπές κι όχι σε συμβιβασμούς.
Αν αποφασίσουμε να συμβιβαστούμε, πάμε κόντρα στη φύση μας. Κι η φύση δε σηκώνει τσαμπουκάδες..
nevrospastos
Διαβάστε περισσότερα: